Denizanaları beyinleri olmamasına rağmen hatalarından ders alabiliyor!

Current Biology dergisindeki araştırmacılar tarafından iki ay önce yayınlanan bir araştırmaya göre denizanası, merkezi bir beyni olmamasına rağmen insanlar, fareler ve sinekler gibi geçmiş deneyimlerden öğrenebilir. Araştırmacılar Karayip soslu denizanasına (Tripedalia sistofora) engelleri tespit etmeyi ve bunlardan kaçınmayı öğretti. Daha önce gelişmiş öğrenme yeteneklerinin orta beyni gerektirdiği düşünülse de, yeni bulgular bu görüşe meydan okuyor ve öğrenme ve hafızanın evrimsel köklerine ışık tutuyor.

Yaklaşık tırnak büyüklüğündeki bu basit görünümlü denizanası, çan şeklindeki gövdesinde 24 gözden oluşan karmaşık bir görme sistemine sahiptir. Mangrovlarda yaşayan bu hayvan, görüşünü kullanarak çamurlu sularda gezinir ve avını su altındaki ağaçların kökleri etrafında yakalar. Araştırmacılar denizanasının ilişkisel öğrenme yoluyla engellerden kaçınma yeteneğini kazanabildiğini gösterdi. Bu öğrenme şekli, canlıların duyusal uyaranlar ve davranışlar arasında zihinsel ilişkiler kurma sürecidir.

Almanya'daki Kiel Üniversitesi'nden başyazar Jan Bielecki "Öğrenmek, sinir sisteminin en yüksek performansıdır" diyor. Bielecki'ye göre denizanasına yeni bir numarayı başarılı bir şekilde öğretmek için "en iyisi onların doğal davranışlarından yararlanmaktır." “Hayvan için anlamlı olan bir şey. Böylece tam potansiyeline ulaşıyor."

Araştırma ekibi, denizanasının doğal yaşam alanını yeniden yaratmak için gri ve beyaz çizgilerle dairesel bir tank süsledi. Gri çizgiler, uzakta görünen mangrov köklerini taklit ediyor. Araştırmacılar denizanasını gözlemledi. Denizanası başlangıçta uzaktakilere yakın göründüklerinde yüzüyordu.​​​​​​​​​​​ Bulgular, denizanasının görsel ve mekanik uyaranlar yoluyla deneyimlerden öğrenebileceğini gösteriyor.


Kopenhag Üniversitesi'nden makalenin kıdemli yazarı Anders Garm, "Karmaşık yapıları anlamak istiyorsanız, mümkün olduğunca basit bir başlangıç ​​yapmak her zaman iyidir" diyor. "Bu nispeten basit denizanası sinir sistemlerine bakarak, tüm detayları ve bunların nasıl bağlanıp davrandığını anlama şansımız çok daha yüksek."

Araştırmacılar daha sonra hayvanın rhopalia adı verilen görsel duyu merkezlerini izole ederek denizanasının ilişkisel öğrenmesinin altında neyin yattığını belirlemeye çalıştılar. Bu yapıların her biri altı adet göz içerir ve denizanasının nabız hareketlerini kontrol eden nabız sinyalleri üretir. Hayvan engellerden saptığında sinyallerin frekansı artar.


Araştırma ekibi, dinlenme halindeki bir ropalyumdaki hareketli gri çubukları göstererek nesnelere yaklaşan hayvanları taklit etmeye çalıştı. Yapı, açık gri şeritlere tepki vermedi ve onları uzak olarak yorumladı. Ancak araştırmacılar, çubuklar yaklaştığında rhopalium'u hafif elektriksel uyarıyla eğittikten sonra, rhopalium açık gri çubuklara yanıt olarak engel sinyalleri yaymaya başladı. Bu elektriksel uyarılar, darbenin mekanik uyarımını taklit eder. Sonuçlar denizanasındaki ilişkisel öğrenmenin görsel ve mekanik uyaranların bir kombinasyonunu gerektirdiğini ve rhopalium'un bir öğrenme merkezi olarak işlev gördüğünü göstermektedir.

Araştırma grubunun bundan sonraki hedefi denizanasının sinir sistemi hücreleri arasındaki etkileşimleri inceleyerek hafıza oluşumunu çok daha detaylı anlamaktır. Araştırmacılar ayrıca bu saatin mekanik sensörünün hayvanların ilişkisel öğrenmesinde nasıl önemli bir rol oynadığını daha iyi anlamayı planlıyor.

“Bu hayvanların öğrenme hızı inanılmaz; Yüksek hayvanlarla aynı oranda" diyor Garm. "En basit sinir sistemleri bile ileri düzeyde öğrenme yeteneğine sahip görünüyor. "Bu mekanizma, sinir sisteminin gelişiminin erken dönemlerinde çok temel bir hücresel mekanizma olabilir.".